| تاریخچه آمبولانس |  |
|
آمبولانس وسیله نقلیه‌ای است که جهت جابه‌جایی بیمار از یک محلجهت درمان بیماری از محل حادثه به مرکز درمانی، یا ازمرکز درمانی به مرکزدرمانی دیگر طراحی شده است. انواع آمبولانس مورد استفاده به تناسب محل استفاده و کاربرد خاص آن،می‌تواند واگن، ون، کامیون، مینی‌بوس، اتوبوس، هلی‌کوپتر، هواپیما، قایق یا حتی کشتی باشد.
ریشه واژه آمبولانس، کلمه آمبولار یا آمبولانت است که در زبان لاتین به معنی پیاده راه رفتن می‌باشد.
آشنایی با تاریخچه پیدایش آمبولانس
شاید اولین آمبولانس به معنای انتقال افراد آسیب دیده به مراکز درمانی بوده که اختراع آن توسط دومنیک ژان لاری Dominique Jean Larry صورت گرفته است . در اواخر قرن هجدهم، فرانسوی‌ها اولین وسایل حمل‌ونقل بیمار را به شکل آمبولانس ساختند و در حقیقت آمبولانس‌های اولیه، بیمارستان‌های متحرکی بودند که به‌هنگام جنگ، به دنبال ستون ارتش حرکت می‌کردند و برای حمل مجروحان مورد استفاده قرار می‌گرفتندواین آمبولانس ها شامل واگن‌هایی بودکه با دو یا چهار اسب حرکت می کرد.
 در نیمه دوم قرن نوزدهم کالسکه‌های چهارچرخه‌ای ساخته شد که به وسیله انسان یا اسب رانده می‌شدند. این کالسکه‌ها کار انتقال بیماران به بیمارستان را انجام می‌دادند.
 البته هنوز تا آن زمان، نیروی تربیت‌شده و خاصی برای کمک‌رسانی در مواقع اضطراری وجود نداشت و بیشتر کشورها به همین شکل، مجروحان و بیماران را انتقال می دادند. در سال ????، برطبق عهدنامه ژئو، قرار شد که نیروهای نظامی به خودروهائی که مشغول کمک‌رسانی به مجروحان هستند، آسیبی نرسانند.
اولین مؤسسه رسمی کمک‌رسانی به مجروحان در کشور انگلستان و در سال ???? دائر شد. این مؤسسه، دارای تشکیلاتی بود که رانندگان آمبولانس را با مهارت‌های لازم و آموزش کمک‌های اولیه، تربیت می‌کرد.
نیم قرن بعد طی جنگ‌های انفصال آمریکا (Civil War) دو تن از پزشکان ارتش به نام‌های "جوزف بانز" (Josef Barnes) و "جاناتانلترمن" (Jonathan Letterman) ارابه دلاری را احیا کردند و با آن سربازان زخمی راجهت انتقال به مراکز درمانی به راه‌آهن می‌رساندند.
 درسال 1847، در شهر لندن ازآمبولانس‌های شش اسبه جهت انتقال بیماران مبتلا به آبله از منزل به بیمارستاناستفاده شد. این آمبولانس‌ها مشابه درشکه‌های معمولی طراحی شده بود، با این تفاوتکه در کف آنها غلطک جهت حرکت دادن نوعی تخت مخصوص و درهای بزرگ‌تر جهت آسانتر شدنانتقال بیمار، وجود داشت. در قسمت بالای اتاقک داخلی، (زیرسقف) ونتیلاتورهای آنزمان تعبیه شده بود. پتوها و ملحفه‌ها پس از انتقال هر بیمار به سرعت شسته و ضدعفونی می‌شد. هزینه ساخت و تجهیز چنین آمبولانسی در آن زمان، 100 پوند می‌شد واستفاده‌کننده تنها می‌بایست هزینه کرایه اسب‌ها را بپردازد.
   در سال 1917، پای آمبولانس به آسمان‌ها نیز باز شد. یکدانشجوی پزشکی استرالیایی یک سیستم هوایی جهت ارائه خدمات درمانی به "Australian Outback" ارایه کرد. این ایده توسط شرکت "Reverend John Flynn" در سال 1928 بهحقیقت پیوست و پس از یک سال به صورت آزمایشی به اجرا درآمد. وظیفه پزشکانی که در "Royal Flying Doctor Service" استرالیا خدمت می‌کردند، پرواز به سمت بیمار،درمان یا انتقال وی به نزدیک‌ترین مرکز درمانی بودند.
پیشرفت آمبولانس در ایالاتمتحده آمریکا به دوران جنگ جهانی دوم و سال‌های پس از آن برمی‌گردد. زمانی که نیازمبرم به انتقال پزشکان و مجروحان وجود داشت. در دهه 1960، عواملی بر روی پیشرفتآمبولانس‌ها تأثیرگذار بود؛ پیشرفت CPR (احیاء قلبی ـ ریوی)، دیفیبرولاسیون براساس افزایش دانش پاتوفیزیولوژی آریتمی‌های قلب و تولید داروهای مؤثر در کاهش عوارضحمله‌های قلبی. در این دهه تحقیقات وسیعی بر روی بیماری‌های مختلف انجام گرفت ومراکز تحقیقاتی معتبری تأسیس شد. اما خدمات ارائه شده برای اورژانس همگام با اینپیشرفت‌ها نبود. این مطالعات باعث ایجاد فشار برروی دولت ایالات متحده آمریکا جهتارتقاء کیفیت خدمات اورژانش شد و استانداردهایی جهت طراحی وسایل نقلیه‌ای که بهعنوان آمبولانس به کار می‌رود، تجهیزات مورد استفاده و خدمات ارائه شده طراحی شد. براساس این استانداردها، روند طراحی آمبولانس در دهه 1970 شکل تازه‌ای به خود گرفت. از آنجا که آمبولانس مجاز است که از چراغ قرمز عبور کند، با سرعت بالا رانندگی کندو به طور کلی مجاز است یک سری از قوانین راهنمایی و رانندگی را ندیده بگیرد، بایداز نظر ظاهری متمایز با سایر وسایل نقلیه باشد. بر این اساس هر کشور یا هر شرکتخصوصی یک سری علایم و رنگ‌آمیزی برای آمبولانس‌های خود دارد. در حال حاضر آمبولانس‌ها، به رنگ سفید هستند و در کشورهای مسیحی، با صلیب سرخ و در کشورهای اسلامی با هلال احمر، نشانه‌گذاری می‌شوند. آمبولانس‌های خصوصی علاوه بر آمبولانس‌هایی که توسط دولت تجهیز می‌شود بهشرکت‌های خصوصی نیز اجازه این کار داده می‌شود. البته طبق قوانین و ضوابطی خاص کهدر هر کشوری تعیین می شود. این آمبولانس‌ها خدمات متفاوتی ارائه می‌کنند، یعنی بهنوعی تخصصی هستند و پرسنل آنها نیز بنا به زمینه فعالیت آنها از نظر آموزش متفاوت است.  آمبولانس نظامی
آمبولانس‌های نظامی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول آمبولانس‌های شهری است که به رنگ ماشین‌های ارتشی درآمده و در منطقه جنگیخدمت‌رسانی می‌کند. نوع دیگری نیز وجود دارد که زره‌پوش است و برای استفاده در مناطقخطرناک جنگی طراحی شده است. براساس سطح خطر منطقه مورد نظر، نوع آمبولانس مشخصمی‌شود. معمولاً فراوانی لوازم درمان سوختگی در این آمبولانس‌ها بیشتر از انواعدیگر است.   آمبولانس در آمریکای شمالی
استانداردKKK-1822E ملزومات آمبولانس‌های این ناحیه را مشخص می‌کند. بر اساس KKK-1822E ،چهار دسته تعریف شده است که بسته به کاربرد، نوع وسیله نقلیه و تجهیزات آن متفاوتاست. سطوح متفاوتی از خدمات طبق این استاندارد تعریف شده است. اما مرز مشخصی بینبسیاری از این دسته‌ها وجود ندارد. این لایه‌ها شامل، کمک‌های اولیه، خدمات اولیهحامی زندگی، خدمات متوسط حامی زندگی، خدمات پیشرفته حامی زندگی، مراقبت‌های ویژهموبایل و واحدهای مراقبت بحرانی می‌شود. لازم است جهت ارائه بهتر خدمات و ایجادتطبیق‌پذیری با نیازهای افراد، بین این دسته‌ها همپوشانی وجود داشته باشد. آمبولانس در فرانسه تعریف آمبولانس در فرانسه کمی متفاوت است و اینواژه شامل تمام خدماتی که در پیشتر بحث شد، نمی‌شود. دو نوع آمبولانس در این کشوروجود دارد. یک سری متعلق به بیمارستان‌ها است و سری دیگر زیر نظر شرکت‌های خصوصی. از نظر خدمات‌رسانی نیز به چهار دسته تقسیم می‌شوند. آمبولانس در بریتانیا در این کشورتراست‌های محلی آمبولانس وجود دارد که تعداد آنها به عدد 29 می‌رسید، اما در جولای 2006 تعدادی از آنها ادغام و تعداد آنها در حال حاضر به 13 رسیده است. اینتراستت‌ها موظف هستند زیر نظر قوانین دولتی فعالیت کنند. ضمن اینکه پرسنل آن نیزنیاز به دوره‌های آموزشی ویژه‌ای دارند. آمبولانس در آلمان و اتریش در این دوکشور، خدمه آمبولانس، پزشک نبوده و افرادی هستند که دوره‌های ویژه‌ای دیده‌اند. آمبولانس‌های آلمانی برای تمام حوادث خطرساز که جان افراد را با خطر مواجه می‌سازد،به کار می‌رود. |
